Είναι κάτι στιγμές που τις μισώ...αυτές οι στιγμές έρχονται ξαφνικά. Εκεί που είμαι καλά ξαφνικά εισβάλει ενα πολύ άσχημο συναίσθημα. Ενα αίσθημα μοναξιάς. Και το νιώθω σαν ενα μεγάλο φίδι που εχει ανοίξει ρο στόμα του και με καταπίνει...
Αυτό το συναίσθημα μπορεί να κρατήσειγια λίγο αλλά μπορεί και για περισσότερο...
Παράξενο που είναι το ανθρώπινο μυαλό, από τον παράδεισο μπορεί να σε ρίξει στα τάρταρα.
Απόψε προσπαθώ να πνίξω το φίδι πρίν να με καταπιεί ολόκληρη...
3 comments:
Εύχομαι αυτή τη στιγμή που γράφω,το φίδι να έχει πεθάνει..
Είναι, ακριβό μαργαριτάρι μου,κάποιες στιγμές που πλαταίνουν και διογκώνονται παράξενα,όχι για να σε χωρέσουν,μα για να σε καταπιούν.
''Κάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά..''
Σε φιλώ!
@ απουσία
Aν ήξερες πόσο πολύ μου άρεσε αυτό που μου έγραψες: "Kάνε άλμα πιο γρήγορο από τη φθορά".
Tο κρατάω καλά στο μυαλό μου και για μελλοντική "χρήση".
Eυτυχώς σήμερα που γράφω το φίδι είναι νεκρό.
Eχεις την αγάπη και την σκέψη μου πάντα γλυκιά μου απουσία.
Η κόρη μου φοβάται πολύ τα έντομα.
Κάθε φορά που τρέχει φοβισμένη στην αγκαλιά μου επειδή την "κυνηγάει ένα τέρας να τη φάει", της υπενθυμίζω πως το έντομο έχει ένα στοματάκι τόοοοσο δα, κι εκείνη είναι ολόκληρη κοπέλα!
Αυτό που είσαι, πίστεψέ με, δε χωράει στο στόμα ενός "φιδιού"!
...και φυσικά "τα λέω στη νύφη, να τα ακούει και η πεθερά", βεβαίως-βεβαίως!
Post a Comment